تامین مالی شرکتها :

همانطور که میدانید شرکتها برای انجام فعالیت های خود نیاز به منابع مالی دارند . دغدغه یک مدیر مالی این است که این منابع مالی را از کجا و چگونه تامین کند تا منجر به حد اکثر شدن سود و ارزش شرکت شود . در این بخش قصد داریم تا به معرفی این منابع بپردازیم .

1- منابع داخلی :

این منابع در اثر عملیاتی که شرکتها در طول فعالیت خود انجام میدهند ایجاد میشوند . اینکه چقدر بتوانیم از این منابع استفاده کنیم بستگی دارد که شرکت چه مقدار سود کسب کرده است و چه مقدار آنرا تقسیم کرده است.

سود نگهداری شده = سود تقسیمی – سود خالص

2- استفاده از تسهیلات بانکی :

بانکها واسطه مالی هستند و خصوصیت بارز آنها اعتماد افراد به این واسطه هاست و این امر باعث کاهس ریسک عدم پرداخت برای پس انداز کننده میشود . علاوه بر این بانک ، کار کارشناسی شرکتهای متقاضی وام را انجام میدهد .

به طور کلی بانکها در ایران به شکلهای مختلف ، اعتبار را در اختیار شرکتها قرار میدهند :

الف- مضاربه :

یک طرف معامله سرمایه و طرف دیگر انجام کار را تقبل میکنند .

ب- مشارکت مدنی:

یک نوع شراکت موقت برای انجام فعالیت خاص است و در قرارداد ، درصد تقسیم سود و زیان بین طرفین مشخص میشود .

ج- مشارکت حقوقی :

یک نوع شراکت دائمی است . در این میان شرکتی تاسیس میشود و طرفین در آن سهامدار میشوند و سود حاصل از فعالیتهای این شرکت ، بنا بر توافق تقسیم میشود .

د- فروش اقساطی:

تسهیلاتی است که بانکها از طریق خرید مواد اولیه و قطعات به صورت نقد و فروش آن به صورت اقساطی صورت میگیرد .

ه- اجاره به شرط تملیک :

با پرداخت اجاره بها ، مستاجر ، مالک میشود. این کار توسط شرکتهای leasing انجام میشود و آنها هم از طریق بیمه و دریافت قسمتی از مبلغ به صورت قسط ، ریسک خود را کاهش میدهند.

و- قرارداد سلف:

شرکتی تولید خود را انجام داده است ، اما هنوز زمان فروش آن فرا نرسیده است ( تولید کننده کولر های آبی ) . شرکت تولید کننده طی فرارداد با بانک مقداری از آنرا به فروش میرساند .

ز- جعاله:

یعنی آنکه طرفین با یکدیگر توافق کنند که یکی از آنها در مقابل انجام کاری از دیگران پول بگیرد.

3- نهادهای مالی غیر بانکی:

همانند صندوقهای بازنشستگی ، بیمه ، شرکتهای سرمایه گذاری و غیره

4- بازار اوراق بهادار :

شرکتها با فروش اوراق بهادار خود به دو صورت عرضه عمومی و عرضه خصوصی ، تامین مالی خود را انجام میدهند .

در بسیاری از کشورها برای عرضه عمومی اوراق بهادار مقرات خاصی وجود دارد ، زیرا طرف معامله در اینجا مردم هستند .